Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς Δημόσια Αρχαιολογία, μάχιμοι αρχαιολόγοι και μουσειολόγοι ανιχνεύουν τον ορισμό και τα όρια του μουσείου -είτε ως χώρου όπου φυλάσσονται έργα ανθρώπων είτε ως περιεχομένου- στον νέο πολυεπίπεδο και πολυσύνθετο ρόλο του στις αρχές του 21ου αιώνα. Καταθέτουν την πολύτιμη εμπειρία τους από την αμφίδρομη σχέση επιστημόνων και κοινού, όπως αποκτήθηκε μέσα από πρωτότυπες ιδεολογικές προσεγγίσεις και καινοτόμες εφαρμογές επικοινωνίας και διάχυσης της γνώσης σε αρχαιολογικούς και μουσειακούς χώρους κυρίως στην Ήπειρο. Στο επίκεντρο του θεωρητικού προβληματισμού τίθεται το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί στην Ελλάδα η αρχαιολογία των πολιτισμών, αρχαίων, προβιομηχανικών, αλλά και σύγχρονων, ώστε να αναχθεί σε αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινότητάς μας, όπως ακριβώς τα τοπία στα οποία ζούμε.